Wspierając się na przeklętej lasce, szedł do sklepiku Olivii. Jego zdaniem była to zwykła

Galeria sztuki, w której pracowała Fortuna Esperanzo, mieściła się kilka przecznic od
kątem oka widząc ruch za sobą, ale po chwili zdał sobie sprawę, że to jego odbicie w
Technicy przeanalizowali fotografię, powiększyli ją i wyostrzyli, szukając najmniejszych
niczego nie dostrzegła. Wracała wzrokiem do wiosła. Gdyby udało jej się jakoś go dosięgnąć,
W księgarni było pusto, jeśli nie liczyć ślęczącego nad komputerem, łysiejącego faceta
bezpieczeństwo.
energii.
liściach palm. Zrobiło jej się zimno. – To na pewno pomyłka.
nazwisko Bentza. – Mam zaufać tobie? Zabójcy mojego brata?
Gardłowy pomruk i znowu syk.
Puścił to mimo uszu. Z niepojętych przyczyn Bledsoe wydawał się zazdrosny o jego
Wlała resztkę drinka z shakera do szklanki i wypiła łyk w drodze do łazienki. Stając w
Miała, poprawił się. Miała podobną sukienkę, długą do kolan, połyskującą, wciętą w talii,
rozwiązaliśmy. Jeszcze.

wieści. – Westchnął. – Boże, jak ja tego nienawidzę.
– Hej! – zawołała.
– Chciałem tylko zobaczyć twoje prawo jazdy, Jennifer. – Przeglądał zawartość jej
stały w pobliżu, ze szlauchów sączyła się woda, spływała brudnymi strumykami do
przejażdżki po Los Angeles, ale wiedział też, że na pewno już nie zaśnie. Rebecca akurat
miał jednak pewności. Rozłączył się i przeszukał budynek. Ostrożnie, starając się niczego nie
Najpierw kolana. Bum! Potem podbródek – uderzył o kamień.
cera przybrała niebieskawy odcień.
– Już ci mówiłem. Chcę znać prawdę.
sprawiała, że morze zlewało się z niebem. Spacerowicze na molo i plaży przyspieszali kroku.
Boże, gdzie ona jest?
leżał na brzegu basenu, ale teraz zerwał się błyskawicznie i nastroszył sierść na karku.
Myśl, Olivio! Myśl! Jeszcze żyjesz!
Zamrugał powiekami, poczuł ogarniające go niedowierzanie. Nie. To niemożliwe.
Uśmiechnęła się. Już nie mogła się doczekać.